Zobacz działanie Nanogenu na filmie
|
ŁysienieJeśli jesteś mężczyzną rasy białej, jest prawie pewne, że nastąpi w Twoim życiu moment, gdy z niepokojem zaczniesz wpatrywać się w swoje włosy. Powodem będzie ich stopniowe przerzedzanie się, prowadzące z czasem do łysienia. Możliwe jednak, że w Twojej rodzinie dziedziczy się gęste czupryny, niepoddające się działaniu czasu - masz wtedy sporo szczęścia, bo należysz do mniejszości, której natura zaoszczędziła stresów z powodu trwałego wypadania włosów. Jeśli jesteś kobietą, prawdopodobieństwo utraty włosów jest nieporównanie mniejsze, bo głównym czynnikiem, który je powoduje, są męskie hormony, a głównie testosteron. Dlatego na przykład kastratom nie grozi łysina, dopóki nie zaczną stosować terapii hormonalnej. Choć więc kobiety w zasadzie mogą spać spokojniej, to jednak i im może zdarzyć się ta przypadłość, jeśli z przyczyn chorobowych w ich organizmie pojawi się zbyt duże stężenie męskich hormonów. Utrata włosów, która zagraża obu płciom w jednakowym stopniu i to niezależnie od wieku, to efekt łysienia plackowatego. Nazwa pochodzi od śladów, jakie zostawia - włosy wypadają miejscami, najczęściej z tyłu głowy lub na jej czubku. Przyczyny tej choroby mają podłoże w zaburzeniach immunologicznych organizmu i są objawem jego autoagresji, podobnie jak w przypadku alergii. Na szczęście tego rodzaju łysina bywa przejściowa, ustępując samoistnie lub pod wpływem leczenia. Istnieją trzy okresy w życiu, kiedy trzeba się liczyć z wyraźnym przerzedzeniem włosów z przyczyn fizjologicznych. Pierwszy z nich dotyczy dzieci około pierwszego roku życia, kiedy to u większości z nich dochodzi do wymiany włosów. Kolejny raz może to nastąpić u młodzieży w okresie pokwitania, co spowodowane jest zmianami hormonalnymi w ich organizmach. Trzeci okres wzmożonego wypadania włosów to czas starzenia, który powoduje, że około 60. roku życia u obu płci w efekcie andro- i menopauzy dochodzi do wyraźnego przerzedzenia na owłosionej skórze głowy. Łysienie zaczyna się od przyspieszonego zmniejszania się mieszka włosowego i skracania fazy wzrostu włosa. Proces ten następuje zwykle powoli, włosy stają się krótsze i cieńsze, aż w końcu wypadają, uwidaczniając skórę głowy. Na miejscu dotychczasowych włosów wyrasta delikatny meszek, ale i on może w końcu zaniknąć. Taki proces obserwuje się najczęściej u mężczyzn, u niektórych już między 20 a 30 rokiem życia. Etapy męskiego łysienia wyglądają zwykle podobnie - wypadanie zaczyna się od "wysokiego czoła", przechodzi w okolice zakoli skroniowych i kończy się na czubku głowy. Ci, których nie dotknęła ta przypadłość przed trzydziestką, często zauważają zmiany między 35 a 45 rokiem życia; mogą one potrwać kilka lat. Co trzeci mężczyzna przed czterdziestką zauważa już początki łysienia, w okolicy pięćdziesiątki co drugi jest w zaawansowanym stanie utraty włosów. Tendencja do łysienia staje się coraz bardziej powszechna, niektórzy wiążą ją ze zmianami cywilizacyjnymi, a nawet biologicznie uzasadnionym zanikiem potrzeby posiadania dużej ilości włosów. Antropolodzy, badający rozwój człowieka z perspektywy wielu pokoleń są zdania, że wśród białej rasy - bo łysienie występuje głównie u jej przedstawicieli - łysina stanie się z czasem czymś zupełnie naturalnym. Skala łysienia jest więc bardzo duża, często zaprogramowana genetycznie, a mimo to niezmiennie budzi negatywne emocje. Mężczyźni bez łysiny postrzegają się jako bardziej atrakcyjni, młodsi, zadbani. Często więc na przekór nieprzychylnej naturze starają się powstrzymać wypadanie włosów. Jeśli proces ten ma charakter chorobowy, jest duża szansa, że im się to uda, jeśli zaś zapisany w genach, muszą uciekać się do pomocy zaawansowanych technologii kosmetycznych albo chirurgii plastycznej. |
|
home | mapa strony | program lojalnościowy | kontakt | włosy | regulamin | wszystkie produkty | koszyk
